Το Μπουλούκι, σε συνεργασία με τον Δήμο Κόνιτσας και τις τοπικές κοινότητες Κερασόβου, Μοναστηρίου και Πύργου, υλοποίησε ένα έργο που αντιμετωπίζει μία από τις πιο επείγουσες προκλήσεις της εποχής μας: τη διασφάλιση της αρμονικής συνύπαρξης ανθρώπου, άγριας ζωής και περιβάλλοντος, υπό τις συνθήκες λειψυδρίας που προκαλεί η κλιματική κρίση. Στην καρδιά αυτής της πρωτοβουλίας βρίσκεται η αποκατάσταση δύο παραδοσιακών βρυσών, εμπλουτισμένων με μικρής κλίμακας υποδομές συλλογής νερού που εξυπηρετούν τόσο τις ανάγκες της άγριας πανίδας όσο και την ύδρευση, καθώς και η συντήρηση μιας τρίτης βρύσης.

Το έργο χρηματοδοτήθηκε από το Prespa Ohrid Nature Trust (PONT) και συγχρηματοδοτήθηκε από τον Δήμο Κόνιτσας και το Ίδρυμα Α.Γ. Λεβέντη. Στόχος του ήταν η διατήρηση και ενίσχυση των οικολογικών διαδρόμων της καφέ αρκούδας και του λύκου, εξασφαλίζοντας πρόσβαση σε φρέσκο, πόσιμο νερό. Σε συνεργασία με τον οργανισμό Καλλιστώ, πραγματοποιήθηκαν επιτόπιες έρευνες και δημιουργήθηκαν μοντέλα οικολογικών διαδρόμων, ενώ η Ελληνική Αρχή Γεωλογικών και Μεταλλευτικών Ερευνών (ΕΑΓΜΕ), διερεύνησε τα υδρογεωλογικά χαρακτηριστικά που υποστηρίζουν τη διαθεσιμότητα νερού. Η συμβολή του Μπουλουκιού επικεντρώθηκε στην έρευνα και τεκμηρίωση της παραδοσιακής γνώσης γύρω από τη διαχείριση φυσικών πόρων και τις υδραυλικές τεχνικές δόμησης, με την ενεργή συμμετοχή των κοινοτήτων των Μαστοροχωρίων.

Το έργο κορυφώθηκε με εργαστήρια πρακτικής εκπαίδευσης στις βρύσες Πηγαδούλια, Άγιος Θεόδωρος και Ξούλια. Συνολικά, πάνω από 35 συμμετέχοντες από την Ελλάδα, τη Γαλλία και την Ιταλία, μαζί με εθελοντές, έναν υποψήφιο διδάκτορα του Πανεπιστημίου Princeton και την ομάδα του Μπουλουκιού, εργάστηκαν υπό την καθοδήγηση των μαστόρων Κώστα Τζίνα και Βασίλη Σαμάρα. Μαζί αποκατέστησαν τη λιθόκτιστη δομή δύο βρυσών, αντικαθιστώντας τα τσιμεντοκονιάματα με παραδοσιακά ασβεστοκονιάματα παρασκευασμένα επί τόπου, κατασκεύασαν μια ποτίστρα άγριας ζωής με κλιμακωτή ράμπα για ασφαλή πρόσβαση, και πρόσθεσαν πέτρινα καθιστικά. Παράλληλα, πραγματοποιήθηκαν εργασίες συντήρησης σε τρίτη βρύση, για την παροχή νερού τόσο στους ανθρώπους όσο και στην άγρια πανίδα.

Τα εργαστήρια εξελίχθηκαν σε χώρους συνεργασίας και ανταλλαγής γνώσης. Οι κάτοικοι συμμετείχαν καθημερινά στις εργασίες, καθώς και στις βραδινές διαλέξεις και συζητήσεις που πραγματοποιήθηκαν στα χωριά Κεράσοβο, Μοναστήρι, Μόλιστα και Γαννάδιο. Οι θεματικές των συζητήσεων κάλυψαν ένα ευρύ φάσμα, από την αρχαιολογία τοπίου, την οικολογία των δασών και των επικονιαστών, έως τα οικολογικά δίκτυα του αγριόγιδου, το Γεωπάρκο Βίκου–Αώου της UNESCO και τον ποταμό Αώο ως διασυνοριακό οικολογικό διάδρομο.