Ο αερικός ασβέστης αποτελεί υλικό σε αδιάκοπη χρήση από τον άνθρωπο, από την προϊστορική εποχή, σε οικοδομικές, γεωργικές και περιβαλλοντικές εφαρμογές. Στόχος του έργου ήταν να εντοπίσει και να καταγράψει, μέσα από εκτενείς έρευνες πεδίου στην Ήπειρο και στη Νότια Αλβανία, την παραδοσιακή τεχνογνωσία παραγωγής της πρώτης ύλης, μέσω της κατασκευής ασβεστοκάμινων ή ασβεσταριών, των εφήμερων ξερολιθικών, θολωτών κατασκευών από ασβεστόλιθο, που υπόκεινται σε καύση με ξύλα για τουλάχιστον 3 ημέρες. Διερευνήθηκαν η γνώση, οι τεχνικές και πολιτισμικές διαστάσεις της παραδοσιακής αυτής τεχνογνωσίας του πρόσφατου παρελθόντος, καθώς και η εξέλιξη της πρακτικής στις δύο πλευρές του συνόρου.

Σήμερα, η παραδοσιακή ασβεστοποιία βρίσκεται στα όρια της εξαφάνισης· στην Ν. Αλβανία, σε ένα χωριό της Κορυτσάς υπάρχει μία από τις τελευταίες παραδοσιακές μονάδες στα Βαλκάνια, όπου και καταγράψαμε όλα τα στάδια της πρακτικής. Με τη χρήση μιας πολυεπίπεδης και πολυμεσικής μεθοδολογίας, αναπτύχθηκε ένα πλούσιο αρχείο με πάνω από 250 τεκμήρια, αρχιτεκτονικά σχέδια, φωτογραφίες, βίντεο, συνεντεύξεις, σημειώσεις πεδίου και γεωχωρικές απεικονίσεις, ανοιχτά διαθέσιμο μέσα από το αποθετήριο του EMKP.

Το έργο εστιάζει στην αξία μελέτης της παραδοσιακής παραγωγής ασβέστη και τις σύγχρονες προεκτάσεις της για τη διαχείριση των φυσικών πόρων και την αρχιτεκτονική κληρονομιά, προωθώντας την επανεκκίνηση παραδοσιακών τεχνολογιών μικρής κλίμακας στην ύπαιθρο, καθώς και την σύγχρονη χρήση του αερικού ασβέστη στην αρχιτεκτονική και την αποκατάσταση μνημείων ως ένα υλικό υψηλής ποιότητας και μια περιβαλλοντικά και πολιτισμικά συνεπής επιλογή, για τις περιοχές των Βαλκανίων και της Μεσογείου.

Το έργο παρουσιάστηκε πρώτη φορά στις κοινότητες των Τζουμέρκων, μέσω ομώνυμης έκθεσης, στο Ιστορικό Τελωνείο της Γέφυρας της Πλάκας.